Hauhin : PlearnWan

เพลินวาน

http://www.plearnwan.com/index2.html

อ่านเจอที่มาของคำคำนี้ คุณ ก้อย-ภัทรา สหวัฒน์ บอกไว้ว่ามาจาก Play + Learn และ วันวาน

กับแนวคิดของสาวเท่คนนี้ ผมว่าใช้ได้เลย



เกือบด่วนตัดสินและทำอะไรแย่ๆลงไปเพียงเพราะเรื่องสะกิดใจเล็กน้อยบางเรื่อง
ดีที่มีคนเตือนสติ จึงกลับมาค้นดูข้อมูล ว่าที่นี่เป็นมาอย่างไร ภาพที่เป็นลบในหัวก็ค่อยๆเลือนหาย



นึกย้อนไปในตอนเราเป็นเด็กกับวันที่ได้ออกไปเจอสิ่งใหม่ มุมมองของเด็กตัวเล็กๆที่สูงเลยเข่าเราในตอนนี้ไม่เท่าไหร่ ณ วันนั้น เมื่อแหงนมองขึ้นไปเจอสิ่งที่โตกว่า มันยิ่งทำให้ทุกอย่างดูตื่นเต้นและยิ่งใหญ่ไปเสียหมด



เป็นที่มาของ concept การถ่ายภาพวันนี้ "มองแบบเด็กน้อย"
เกือบทุกรูป กล้องจะถูกตั้งอยู่บนขาตั้งที่สูงเลยเข่ามานิดหน่อย ประมาณระดับสายตาของเด็กๆ

เคยมั้ย ยืนนิ่งอยู่หน้าตู้กระจก เหมือนมีใครผูกขาสองข้างเอาไว้  อึ้งพูดอะไรไม่ออก สมองสั่งการอะไรไม่ได้

ในถังนั่น...

พิมานเพลินวาน
นานมากแล้วเคยมาพักที่นี่ครั้งหนึ่ง จำได้ว่ามันตื่นตาตื่นใจกับที่พักแนวย้อนยุคของที่นี่มากๆ
การมาครั้งนี้เหมือนหนังภาคต่อที่ "คาดหวังไว้มาก"

พักหลังเราไป Home Stay หรือ เรือนพักแรมที่ยังมีความผูกพันธ์ของเจ้าของกับสถานที่แห่งนั้นอยู่

เมื่อกลับมาเจอสิ่งที่เป็นโรงแรมเต็มตัว การเชื่อมต่อมีเพียงแค่บริกรกับลูกค้า มันเหมือนหยิบอาหารสำเร็จรูปยัดเข้าเตา Microwave แล้วเอาออกมาทาน ถึงอร่อยแต่มันก็ไร้ชีวิต

บวกกับที่นี่เคยเป็นที่ที่เราประทับใจมากๆ ยิ่งทำให้แรงเหวี่ยงเป็นทวีคูณ

ยอมรับตามตรงว่าการมาครั้งนี้เผลอคิดไปไกลว่า สำหรับภาพบางภาพปล่อยให้เราจำความประทับใจแบบนั้นไว้แล้วไม่ต้องกลับไปมองมันอีกจะดีกว่า

แต่เมื่อคุณแม่บ้านตบกระโหลกถึงได้สติ เขาก็บอกชัดว่าเขาตกแต่งแนวย้อนยุค จำลองภาพอดีตขึ้นมา คิดสิคิด! มันไม่ใช่ของจริง จะมาหาจิตวิญญาณ อะไรที่นี่...

ตอนนี้จูนหัวสมองเน่าๆของผมเข้าที่แล้ว พาไปดูบรรยากาศของห้องกันดีกว่า



เป็นห้องที่ได้รับการยืนยันจากพนักงานมาว่า วิวสวยที่สุด และสามารถดูหนังกางแปลงจากระเบียงห้องได้เลย

จริงของเขาว่า วิวห้องนี้ใช้ได้ ถ้ามองลอดหลังคาออกไปก็สามารถเป็นทิวเขาและอาทิตย์ตกได้เลย

แต่ต้องทำใจนิดนึงนะ เพราะก่อนร้านรวงด้านล่างจะปิด อาจมีเสียงเอะอะจากของเล่นด้านล่างขึ้นมาบ้าง

ชั้นสองมีห้องสำหรับทานอาหาร/เครื่องดื่ม จัดไว้เป็นส่วนกลาง

ส่วนตัวคิดว่าห้องพักโซนกลางๆที่ติดกับห้องทานข้าวก็น่าสนใจ ตรงที่สามารถนอนฟังดนตรีสดที่เล่นอยู่ด้านล่างในห้องได้เลย แต่ต้องแลกกับวิวนอกหน้าต่าง

ภายในห้องจัดแนวเรโทรคล้ายห้องที่เคยมาพัก ต่างที่โทนสีและรายละเอียด
ตื่นตาตื่นใจครับสำหรับการมาครั้งแรก

การกลับมาอีกครั้งของเรา เชื่อไหมเรากลับมาเพราะโอ่ง..

มันเป็นโอ่งทำน้ำอุ่น คุณตักอาบได้เหมือนวันเก่าก่อน แต่น้ำในนั้นถูกปรับอุณภูมิไว้เรียบร้อยแล้ว

เพลินวาน พาณิชย์ ตอนสถานีเพลินวาน
เป็นร้านอาหารและเป็นที่ทานอาหารเช้าสำหรับแขกที่มากพักด้วย

"สุดเอื้อม...." นึกถึงภาพตัวเองเวลาเจอน้ำสีหวานๆ มาลอยตรงหน้า แต่ไม่มีปัญญาคว้ามากิน เพราะคางเพิ่งสูงพ้นโต๊ะมาหน่อยเดียว ที่ทำได้คือใช้อำนาจเดียวที่มี แหกปากร้องอย่างสุดแรง เด่วก็มีคนเอามาป้อน..

อาหารหน้าตาดีครับ ส่วนรสชาติ ต้องมาชิมกันเอาเอง

ลาไปก่อนครับวันนี้ เดี๋ยวตอนหน้าจะพาไปดูตลาดเท่ๆในหัวหิน คอยติดตามนะครับ