Trat : เดินเลาะเล่น ณ เมืองตราด (Street walk at Trat)

หลังจากที่อาบน้ำอาบท่าเสร็จ

อย่างที่บอกไว้ว่า The Artist' place โรงแรมที่เราพัก ตั้งอยู่กลางงานประจำปี

"เล่าขานตำนานคลองบางพระ"

ไปเดินเล่นกันดีกว่า ตามมาสิครับ

ขณะที่ผมกำลังดูน้องๆกลุ่มนี้สีไวโอลินอยู่ที่หน้าโรงแรม

(ถ้าเป็นซอ คงจะไม่จอดฟังนะ...)

พี่หมีโวยวายมาแต่ไกล "เชี่ยและ..."

พี่ฯมิน  : "เป็นไรเมิง"
พี่หมี    : "ผมซื้อของกินมาพี่"
พี่ฯมิน  : "แล้ว??"
พี่หมี    : "หอบหิ้วมาเต็มสองมือเลย แล้วผมจะเอามือไหนตักกิน.."
พี่ฯมิน  : ........................

ออกไปยังไม่ทันถึง20ก้าว มันก็ได้ของมาพะรุงพะรังขนาดนี้ ปล่อยไว้คงไม่ดีแน่
" เมิงเข้าไปกินให้เสร็จข้างในโรงแรมก่อนเลย เด่วค่อยออกไปเดินต่อ "

ราวๆ 1 ชั่วโมงที่พี่หมีสาละวนวิ่งเข้าวิ่งออกโรงแรมเพื่อหาอาหารมาประทังชีวิตเราทั้ง4คน...

เอาละ ถึงคราวจะได้เดินกินลมชมนู่นนี่จริงๆเสียที

งานเขามีปีละครั้ง เรายังมาเจอ ฟ้าลิขิตแล้ว

ขอความอ้วนจงอยู่กับเจ้า....

หลังจากเดินจนเมื่อยกรามแล้ว ผมกับพี่หมี เริ่มสอดส่ายสายตาหาร้านนั่ง
เอาวะ ร้านนี้แหละ เห็นลานโล่งน่านั่งอยู่หลังร้าน

Noi Basar
บรรยากาศดี เครื่องดื่มราคากันเอง คิดไม่ผิดที่แวะ

ชุมชนรักษ์คลองบางพระ
บ้างก็เรียก เชียงคานแห่งภาคตะวันออก ก็ว่ากันไป

แต่ตอนนี้หายเหนื่อยแล้ว เดินต่อดีกว่า

เดินกันจนพุงกาง คงต้องพักผ่อนแล้วนะ พรุ่งนี้เจอกัน ผมจะพาไปเดินเล่นในเมืองกัน

ณ ตัวเมืองตราด

ตื่นเช้ามามีฝนโปรยเล็กน้อย แต่ไม่ถึงกับเป็นอุปสรรคในการเดินเล่น

เป็นประจำกว่าแก๊งหมีน้อยจะดื่น ผมจะมีเวลาช่วงเช้าในการเก็บบรรยากาศ

(ก่อนที่พวกมันจะตื่นแล้วลากไปหาอะไรกินกันอีก...)

มาเปิดหูเปิดตาไปพร้อมๆกันครับ

จวนเรซิดังกัมปอร์ต
เศษซากจากไฟสงคราม

เรือนจำ...

คงเหมือนเป็นคำขู่ ที่สมัยก่อนเรือนจำจะอยู่กลางเมือง

วันนี้สมองตันๆ โม้ไม่ค่อยออก เน้นโชว์รูปก็แล้วกัน

วัดไผ่ล้อม

สวนพุทธธรรม พระบุรเขตต์คณาจารย์
เดินไปหลังวัดนิดนึงก็เจอแล้ว

เจอสองคันนี้ วัยรุ่นน้ำตาซึม

วัยเด็กไม่อยู่กับเรานาน....

แอบดูผู้คน ซึมซับ วิถี

ชอบจัง ที่ตรงนี้ ต้นไม้ใหญ่มาก

ได้ยินมาว่าตราดขึ้นชื่อเรื่องความสะอาด
นี่คือเบื้องหลัง

บอกเลยทีมงานคุณภาพครับ รวดเร็วฉับไว งานเนียน

มาแล้วครับ มันมาทั้งลายทั้งโทร
มันตื่นกันแล้วครับ

" พี่ๆ กินไรกันดี "
นี่คือคำทักทาย.....

กุว่าและ

ตามมันไป เข้าใจว่ามันคงมีร้านเด็ดเหมือนเคยๆ

นั่นไงในที่สุดก็เจอ "บะหมี่ปู สุขุมวิท"

อืม อร่อยสมคำร่ำลือ ร้านนี้แนะนำ ราคาสูงนิดแต่คุ้มค่า
จัดกันไปคนละจานสองจานพอให้หายหิว


ตลาดที่ตราด

สาหร่ายเขากวาง
ป้าคนขายบอกเป็นสาหร่ายทะเลน้ำลึก เป็นของพื้นถิ่น หาได้แค่แถวนี้เท่านั้น




นี่เป็นสิ่งที่เราทิ้งไว้เป็นชนวน สักวันจะกลับไปเอามันมายำแกล้มสุราให้ได้
แต่วันนี้ต้องลาแล้ว

งวดหน้าไปไหน รอชมครับ
สวัสดีเมืองตราด